Podróż na Litwę przebiegała w trzech etapach: autokarem z Rzeszowa do Warszawy, pociągiem do Białegostoku i dalej samochodem. Podczas tej podróży limit pecha przewidziany na rok 2012 zapewne już się wyczerpał. Zaraz po przejechaniu granicy polsko-litewskiej dosięgło nas jakieś fatum. Najpierw popsuł się samochód, a kiedy wreszcie (po 4-godzinnych staraniach) udało się go uruchomić i ruszyć w drogę - nastała zamieć śnieżna. Gdy ucieszyliśmy się, że jesteśmy prawie u celu, otumaniony powrotem zimy GPS wskazał drogę nieuczęszczanym i zasypanym śniegiem skrótem przez las. Mimo wszystko udało nam się szczęśliwie dotrzeć do Liviji o północy czasu litewskiego. W drodze powrotnej czarny kot przebiegł przed naszym samochodem, a potem, zgodnie z zaleceniem GPS-a zjechaliśmy z głównej trasy, aby zobaczyć blaszanego rycerza, stojącego na pagórku, który nas łaskawie odczarował. Zdjęć żadnych nie ma, bo baterie w moim aparacie okazały się wyczerpane, chociaż ładowałam je całą dobę przed podróżą... Na tle litewskich nieszczęść bledną polskie małe peszki: warszawski megakorek, który miał swój początek w Jankach, późniejszy sprint na peron, żeby zdążyć na pociąg do Białegostoku i nieotwierające się drzwi w wagonie.
Teraz szepczę Cookie do uszka komplementy o Alexie, żeby przypadkiem nie zniechęciła jej wizja nieodległego macierzyństwa i chwilowej utraty wolności.
Mapleleaf LISIURA ALEX TREBEK
